πρόμοχθος

ο, ΝΑ [μόχθος]

νεοελλ.

μικρή τετράπλευρη μαρμάρινη πλάκα στην κάτω επιφάνεια δωρικού γείσου, τοποθετημένη πάνω από τις τριγλύφους και στο μέσο τών μετοπών, που κοσμείται με 18 σταγόνες οι οποίες χωρίζονται μεταξύ τους από τις αγυιές

αρχ.

1. προεκτεταμένο άκρο δοκού

2. (κατά τον Ησύχ.) «πρόμοχθοι

τὰ προβλήματα τῶν τοίχων».